سطح نسبی شدت‌ها اثر قابل توجهی بر پاسخ DPOAE دارد و به صورت قراردادی سطح f1 ممکن است برابر یا بزرگتر از سطح f2 باشد . در کاهش f1 به f2 هیچ مزیتی وجود ندارد . زمان رفت و برگشت فرکانس تکرار شده است و داده‌ها میانگین هستند . از آن جایی که بسیاری اطلاعات جمع آوری شده اند ، عدم خلوص (مرکب بودن اصوات ) در مقدار کاهش خواهد یافت و معلوم می‌شود که داده‌ی DPOAE در بالای سطح نویز ثابت باقی می‌ماند . به طور معمول پروتکل‌ها برای آزمون بالینی DPOAEها استفاده می‌شوند (شکل 8 – 13 ) . یک محدوده‌ی وسیع از فرکانس‌های تحریکی به راحتی به راحتی DPOAEها تولید می‌کنند ، اگرچه که آن‌ها برای اندازه گیری قابل اطمینان زیر 1000 Hz (به دلیل سر و صدا ) بسیار مشکل هستند . برخلاف TEOAEها ، اندازه گیری DPOAE بستگی به تاخیر زمان DPOAE برای تعیینش ندارد بنابراین تکنولوژی در فرکانس‌های بالاتر موثر است . با این حال ، سطوح بالاتر تحریک مورد نیاز برای نگه داشتن ضبط کوتاه زمان‌ها است زیرا هر باند فرکانس باید به صورت جداگانه اندازه گیری شود . این به این معنی است که DPOAEها که حساسیت کمتری به اختلالات جزئی دارند ، منجر به افت شنوایی 19 تا 20 db splمی‌شوند. DPOAEها به شما توانایی تشخیص (ارزیابی) فرکانس‌های بالا می‌دهد ولی compromise (تراکم) روی حساسیت برای به دست آوردن سرعت است . ترکیب TEOAE که توسط DPOAE پیروی می‌شود دیدگاه جامعی از وضعیت حلزون فراهم می‌کند که به تنهایی توسط تکنولوژی حاصل نمی‌شود (حساسیت بالا ، سرعت و کارآیی فرکانس بالا ) .
آیا گسیل‌های صوتی گوش ممکن است ؟
OAEها نه تنها در تجزیه و تحلیل درستی از گوش فرد ارزشمند هستند ، هم چنین می‌توانند برای ارزیابی فعل و انفعالات بین دو گوش برای مهار (سرکوب) OAE پس از ارائه محرک اضافی به هر دو گوش یا گوش همان سمت یا گوش سمت مقابل مورد استفاده قرار گیرد . تعدادی از مطالعات انجام شده بر روی انسان در واقع نحوه‌ی مهار SOAEها ، TEOAEها و DPOAEها را که توسط محرک‌های صدا طرف مقابل صوت می‌گیرد شرح می‌دهد . اثرات مهاری وابران در انسان‌ها هم منطبق با مهار گسیل‌های حلزونی و هم فعالیت عصب هشتم در حیوانات است . حرکات مکانیکی سلول‌های مویی خارجی کنترل شده هستند ، اگرچه که مسیرهای وابران شنوایی از طریق سیستم زیتونی حلزونی است . از آن جایی که الیاف وابران داخلی زیتونی ترجیحا بر روی سلول‌های مویی خارجی ختم می‌شوند ، غالبا به این صورت است که ویژگی‌های پویای سلول‌های مویی خارجی حداقل توسط سیستم وابران داخلی نزولی تنظیم شده هستند. ( فصل 12 را ببیند ) . مهار وابران TEOAEها در واقع با کاهش در دامنه انتشار و یا تغییر زمان و یا تغییر فاز مشخص می‌شوند . مطالعات صورت گرفته بر روی حیوانات نشان می‌دهد که تحریک مستقیم وابران‌های داخلی ( از طریق جریان‌های الکتریکی دو قطبی ) باعث کاهش 20 تا 66 درصد در DPOAEها (2f1 – f2) می‌شود . تزریق حلزون مستقیم استیل کولین (همراه با مهارکننده‌های استیل کولین eserine) اثرات تحریک مستقیم وابران داخلی را که توسط تولید کوچک ولی کاهش‌های قابل توجهی در 2f1 – f2 DPOAE تقلید می‌کند . مهار 4 تا 6 db صدای فعال سمت مقابل DPOAE نقض کننده (surgical) الیاف وابران داخلی است که با میانه‌های ساقه‌ی مغز تقاطع می‌کنند . چنین آزمایشاتی بر این نظریه دلالت دارند که سلول‌های مویی خارجی پویا، تولید کننده ، عوامل مکانیکی مسئول برای تولید غیر خطی‌هایی (مثل DPOAEs) در داخل حلزون هستند .